Stella Calloni استلا کالونی
Traducido por Hamid Beheschti حميد بهشتي
انحراف خبرگزاری های آمریکائی و اروپائی و وابستــگان آنها در سراسر جهان که وقایع لیبــی را «جنــگ داخلی» می نامند نشان می دهد که چگونه یک هجوم استعماری به کشوری که آمریکا و شرکای آن بدلائل مختلف بر آن قصد غلبه دارند، تبدیل به قیام گشته است که می باید نیز به دلیل انساندوستی از آن حمایت گردد
حقیقت این است که ملت لیبی از نیمه های ماه مارس مجبور است بمباران بی مهابائی از جانب ناتو را بدان کشور که قسمت آعظم آن از صحرا تشکیل شده و فقط دارای 6 میلیون جمعیت می باشد، تحمل کند. بمباران های مزبور در سراسر آن کشور موجبات کشتار و خرابی را فراهم نموده و بدین دلیل صورت گرفته اند که برای نیروهای مزدوری که عامل اصلی این باصطلاح شورش ملت لیبی علیه معمر قذافی بوده اند، راه را بگشایند.
نه از این قیام مردمی تصویری وجود دارد و نه از بمباران هائی که گویا قذافی دستور داده است بر مردم غیر مسلح صورت گیرند که بهانه این حمله نظامی، آنهم در قرن بیست و یکم شده است. و اکنون همین مردم غیر مسلح به دست محافظان خود از جانب ناتو قتل عام شده، خانه هایشان ، مراکز بهداشت و تأسیسات ارتباطی و آموزشی و بیمارستانهایشان تخریب و تمامی منطقه توسط تسلیحات آلوده به تفاله اورانیوم مسموم می شود. کاری که در آینده جنایتی نسبت به بشریت و محیط زیست محسوب خواهد گشت.
قطعنامه 1973 سازمان ملل که در 17 مارس امسال به ظاهر برای ایجاد تحریم پرواز بر فراز لیبی به تصویت رسید تنها بدین خاطر بود که دولت این کشور مستقل را از امکان دفاع ساقط نماید. قطعنامه مزبور بدون گوش دادن به اظهارات ناظران محلی به تصویب رسید.
پیروزی شورشیان چاپاته – بنقل از هرالد تریبون بین المللی
بدین ترتیب لوازم آن فراهم شد که لیبی امکان پدافند هوائی نداشته باشد. و این را می توان دلیلی بر شکست اخلاقی آنها تلقی نمود. زیرا که این کشور 6 ماه تمام در مقابل بمباران هوائی آنها استقامت و ثابت نمود که شورشیان ادعائی بدون کمک ناتو عملا نمی توانستند وجود خارجی داشته باشند.
برای درک ابعاد این امر که توسط رسانه ها مسکوت گذاشته شده است کافیست به یکی از تصاویری که در ساعات پیشین انتشار یافته و در رسانه ها به گردش افتاده اند توجه کنیم. این تصویر ها مخالفین ادعائی دولت لیبی را با لباس هائی که پوشیده اند و اسلحه هائی که بدست دارند، نشان می دهد که درست مانند نیروهای مزدوری که قدرت های خارجی به منطقه آورده اند می باشند.
شورشیان برای گرفتن عکسی یادگاری ژست گرفته اند- تصویر از سِرگِی پونومارو – آسوشیتد پرس، 23 اوت در مقابل پناهگاه زیرزمینی مشهور قذافی
آمریکا و متحدینش برای اینکه بتوانند حمله خود به لیبی را آغاز و ادامه دهند از رسانه های گروهی گیتی استفاده کردند که در واقع تحت کنترل نظامی و امنیتی آنها قرار دارند. آنها همچنین توانستید از همکاری و همسازی خبرنگاران مترقی استفاده کنند که خواه ناخواه در مشروعیت بخشیدن به دروغ های آنها سهیم بودند.
این خبرنگاران برای توجیه کار خویش فقط منتظر این نشسته اند که ناتو پیروز گردد و داستانسرائی پیروزی بر دولت لیبی را علی رغم تمامی نقض حقوق بشری که آنها در این میان مرتکب گشته اند برایشان تعریف کنند. و همه آنچه را که نیروهای مزدور آنها و مهاجمین مرتکب گشته اند به فراموشی سپارند، درست نظیر آنچه که آنها در عراق و افغانستان و جاهای دیگر کرده اند.
آیا ما به این زودی کنتراهای نیکاراگوئه را به فراموشی سپردیم و فراموش کردیم که از پایگاه های آمریکائی در هندوراس به ساندینیست ها در نیکاراگوئه حمله می کردند، روستاها را تخریب کرده، می کشتند، شکنجه می کردند و به زنان و نوباوگان تجاوز می کردند؟ همان زمان رونالد ریگان آنها را «مبارزان راه آزادی» می نامید.
دستجات مزدور تحت رهبری سازمان سیا و حامیانش را شورشی نامیدن، معادل است با بی حرمتی به شورشیان واقعی که در سراسر گیتی برای آزادی خویش می کوشند.
ملت و دولت لیبی نه تنها حق داشتند از خویش دفاع کنند، بلکه این وظیفه آنها بوده است و هر کشوری نیز در جهان که از خارج مورد حمله و تجاور قرار گیرد باید همین کار را بکند.
تذکر تحریریه تلاکسکالا
از جمله کسانی که نسبت به حملات ناتو به لیبی به شدت انتقاد می کنند، شماری نیز می باشند که کلیه اخبار مربوط به وقایع آنجا را از دید توطئه می نگرند. تفسیر فوق یکی از نوشتجاتی است که با این دید به موضوع می نگرد. درست به خاطر اینکه وقایع لیبی به شدت توسط مطبوعات غرب و از دید و برداشت آنها گزارش می شود، توجه بدین گونه برداشت ها دارای اهمیت است. مسلم است که حقیقت ماجرا برای همیشه در ابهام نخواهد ماند. آنگاه روشن خواهد شد که به چه میزان نیروهای مخالف حکومت قذافی بر ملت لیبی متکی بوده و به نفع آن عمل می کنند و تا چه میزان در خدمت دول خارجی می باشند.